Bir anne düşünün. Dokuz ay karnında taşıyıp bin bir zorlukla büyüttüğü evladını -ki kırsal kesimde çok daha fazladır bu zorluk- askere gönderiyor. Bir asker anası olarak kendimden biliyorum; aklı çocuğunda günlerin geçmesini bekliyor. Ama bir gün oğlunun öldüğü haberini alıyor. Kendi silahından çıkmış kurşunla ölmüş. İntihar deniliyor. Kahrolmuş aile, ölümü şüpheli bulup yargıya başvuruyor. İki buçuk yıl sonra da oğullarının dosyasına verilen takipsizlik kararıyla yıkılıyor tüm dünyaları.
İçinin yanması daha da artan aile, tam Anayasa Mahkemesi’ne başvuracakken ellerine bir paket tutuşturuluyor.
Askere ne olmuş; öldürülmüş mü, intihar mı etmiş bilmiyoruz. Sonuçta aslan gibi bir adam çatışmaya falan girmeden kara toprağın altına girmiş. En son üstünde olan kanlı kıyafetleri ise iki buçuk yıl sonra ailenin elinde. Yani şöyle demek isteniyor: “alın bakın oğlunuz ne kadar acı çekti, nasıl aktı kanı da bu hale geldi giysileri.” Öyle denmek istenmiyor da “yok biz anı olarak gönderdik” diyebiliyorlarsa kendileri açısından sözün bittiği yerdir…
Şimdi kendinizi o annenin yerine koyun. Yazımın başında da anne dedim ama annelerin yüreğini bildiğimden yoksa babalarında yüreği yanmaz mı? İnsan çıldırır herhalde. Bu nasıl bir acıdır? Nasıl bir işkencedir? Geçenlerde etrafı toplarken askerdeki oğlumun giysisini koklarken buldum kendimi. Burnumun direği sızlıyordu inanın.
Haberi okuduğumda da burnum sızladı. O annenin çektiği ıstırabı ne kadar yazsak anlatamayız. Boşuna denmemiştir “Allah kimseye evlat acısı vermesin” diye. Annenin oğlunun kanlı giysilerini bağrına basıp “BENİ BUNLARLA GÖMÜN” demesi çektiği ıstırabın derecesini belki biraz olsun anlamamızı sağlar. Biz ne kadar empati yapsak da esas empati yapacaklar, en baştan bu sonuçlara sebep olanlardır.
Şaibeli bir ölüm, yargı yolu açık bir durum ve çekilen acıyı katmerleyen bir tutum.
Bazı kusurların özür hakkı vardır ama bu kusurun özrü olamaz. Dilense de hiçbir işe yaramaz…
Ne özür, ne tazminat… Bir evladı getirmez geri. Yanar durur yürekler kor gibi. Çıkarır çıkarır öper koklanır oğul yerine kanlı giysileri…