Kız ve Erkek Çocuk Arasında Ayrımcılık Yapma

Telafisi güç sorunların ortaya çıkmasına sebebiyet veren kız ve erkek çocukları arasında ayrımcılık yapmak, tüm pedagog ve aile doktorları tarafından mutlaka kaçınılması gereken bir hareket olarak nitelendiriliyor. Kardeşler arasındaki ilişkiyi zedeleyen ve çocuğun içe kapanık, utangaç bir şekilde yetişmesi sonucunu tetikleyen bu davranışları en aza indirgemek mutlaka gerekli. Aksi takdirde çocuğunuz derslerinde başarısız olmaya, o minik dünyasında kopan kocaman fırtınalara maruz kalmaya ve içe kapanık yetişmeye devam edebilir.

Genelde ayrımın kız ve erkek çocuklar arasında yapılıyor. Bu hem insanlık hem de inandığımız değerler açısından son derece olumsuz bir davranış. “Anne babada ayrım yapma davranışına neden olan durum,genellikle her çocuğun farklı kişiliği”. Kimi çocuğu anne babalar ‘iyi çocuk’ olarak görüyorlar. Daha az problem getiren yani… Halbuki diğer kardeş bunu ‘iyi çocuk’ olmak şeklinde değerlendirmiyor. anne babasının tamamıyla haksız yere iki kardeş arasında ayırım yaptığını düşünebiliyor. Anne babanın çocuğa davranışını belirleyen en önemli etkenlerden birisi de çocuğun kişilik yapısı.Yani, çocuğun sinirli, aksi, veya yumuşak, duygusal oluşu.


Aynı evi,aynı anne babayı paylaşan çocuklar farklı tecrübeler ediniyorlar.Çünkü çocuklar, sadece görünüşte aynı ortamı tecrübe ediyorlar. Çocuklar yaşları, algılamaları , duygusallıkları, anne babanın kendilerine olan davranışlarından dolayı aynı ev ortamını farklı şekillerde algılıyorlar. Aynı tecrübeler kardeşlerden her birini farklı etkiliyor. Yapılan araştırmalar çoğunlukla çok çocuklu aile ortamlarında ebeveynlerin kardeşler arasında herhangi bir şekilde ayırım yaptığını gösteriyor. Bu ayırım maddi veya manevi olabiliyor. Çünkü anne baba kendi bakış açılarına göre çocukta diğer kardeşe göre daha uysal, ılımlı bir kişilik yapısını’ görüyor. Anne baba evde huzur istiyor. Kolay, sıkıntı vermeyen çocuklar tercih sebebi! Tercih edilmeyen hareketli, hırçın olan kardeş kendisi ile kardeşinin arasındaki kişilik farkını bilemediği için anne babasının ona bakışının dokunuşunun, ses tonunun sert ve agresif olduğunu hissedebiliyor. Anne ve baba çocukları arasındaki bu istem dışı yaptıkları ayrımcılığa rağmen çocuklarının birbirlerine yakın ve sevgi dolu olmalarını bekliyorlar..Kendilerinin çocukları arasındaki gerginliğe yol açtıklarını kabullenmek istemiyorlar, çünkü hiçbir anne baba kendi doğurup büyüttüğü çocuğuna haksızlık etmiş olduğu düşüncesi veya duygusuyla yaşamak istemez. Psikolojik olarak kendini korumaya almanın en kolay yolu da çocuklarına eşit davrandıklarını söylemek olabiliyor.

Evet, ayrımcılık yaptığınız takdirde çocuklarınızın birbirleri arasındaki iletişimine balta vurabileceğiniz gibi; çocuğun sağlıklı bir psikolojiyle yetişmesini de engellemiş olabilirsiniz. Bu gibi olumsuz sonuçlara sebebiyet vermemek için çocuklarınız arasında adaletli davranmalı, hepsine eşit mesafede yaklaşmalısınız. Bunun yanı sıra pedagogların ve aile doktorlarının tavsiyelerine kulak asmanız da sizin için yararlı olabilir.

Yorum yapın